Ούτι

 Το ούτι είναι ένα όργανο με πολύ μεγάλη ιστορία, μεγάλο κύρος και παρουσία στις μουσικές αυτού που οι εθνομουσικολόγοι αποκαλούν ανατολική μουσική παράδοση στην οποία ανήκει και η ελληνική. Στα αραβικά η λέξη σημαίνει ξύλο και θεωρείται όργανο πολύ δεξιοτεχνικό. Έχει καθαρά σολιστικό χαρακτήρα και σχετικά χαμηλό σε ένταση αλλά διαπεραστικό βαθύ ήχο.

Στην ελληνική μουσική παράδοση είναι ένα όργανο που έδειχνε να τείνει προς την εξαφάνιση του, ωστόσο τις τελευταίες τρεις περίπου δεκαετίες έχει κάνει ηχηρή επανεμφάνιση στα παραδοσιακά και λαϊκά σχήματα, ιδιαίτερα σε αυτά που παίζουν μικρασιατική μουσική, μουσική της Θράκης και των προσφύγων της βόρειας Θράκης (Ρωμυλίας), του Πόντου, αλλά και της Κρήτης. Επίσης σε πολλά σύγχρονα ελληνικά τραγούδια είναι το βασικό μελωδικό όργανο ενώ πολλοί νέοι μουσικοί το χρησιμοποιούν σε world jazz σχήματα στα οποία το ούτι συναντά τα σύγχρονα όργανα και μουσικά είδη της δυτικής μουσικής.

Επειδή είναι ένα όργανο χωρίς τάστα μας δίνει το περιθώριο να μπορούμε να παίξουμε και τα μικρομόρια, δηλαδή τις ενδιάμεσες νότες από αυτές που εκτελούν τα όργανα με τάστα. Αποτελεί συνεπώς το κατάλληλο όργανο για την κατανόηση και εκτέλεση των βυζαντινών ήχων και των αραβικών μακάμ και οποιασδήποτε μουσικής πρέπει να παιχτεί με ασυγκέραστο (φυσικό) κούρδισμα.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί το πιο «εγκεφαλικό» από όλα τα παραδοσιακά μας όργανα χωρίς ωστόσο να μην προσφέρεται για εκτέλεση απλών μελωδιών για τα πρώτα βήματα και για τους λιγότερο απαιτητικούς μαθητές.