Πολλοί άνθρωποι ήθελαν να μάθουν μουσική όταν ήταν παιδιά ή έφηβοι, αλλά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να εκπληρώσουν το όνειρό τους.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ξεκίνησαν κάποιο όργανο στην παιδική τους ηλικία χωρίς να μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους όσο θα ήθελαν.

Πολλοί ενήλικες, ενώ αγαπούν την μουσική, δεν τολμούν να ξεκινήσουν ένα όργανο κρατώντας μέσα τους ένα απωθημένο.

Το «πολύ μεγάλος για να ξεκινήσω» είναι ίσως ο πιο διαδεδομένος μύθος που αποτρέπει κόσμο να εισέλθει στον κόσμο της μουσικής. Υπάρχει όντως η περίπτωση να είναι «πολύ αργά» για να ξεκινήσει κανείς μουσική; Ρωτήσαμε για το θέμα αυτό ενήλικες σπουδαστές του Θουκυδίδειου Ωδείου το οποίο λειτουργεί για περισσότερο από 30 έτη στο Άλιμο.

Η απόφαση να ξεκινήσεις μουσική

Ο Αλέξανδρος εργάζεται ως μηχανικός. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στην ηλικία των 10 ετών όταν ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο. Παρά την αγάπη του για τη μουσική, ο Αλέξανδρος μας ανέφερε ότι «μεγαλώνοντας, άλλαξαν οι προτεραιότητες και οι υποχρεώσεις και έτσι στα 18 μου σταμάτησα κάθε μουσική δραστηριότητα, κάτι για το οποίο μετανιώνω». Όμως η αγάπη του για τη μουσική είχε μείνει καλά ριζωμένη μέσα του: «Ήμουν 18 χρονών όταν έφυγα για σπουδές στον Καναδά και νοσταλγούσα την κουλτούρα μας. Από τότε μου είχε μείνει απωθημένο να μάθω μπουζούκι. Τα τελευταία χρόνια μαζευόμαστε οικογενειακώς με μια παρέα, έχοντας δύο κιθάρες και πάντα έλειπε ένα μπουζούκι, οπότε αυτή ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω μαθήματα. Ήθελα επίσης να δείξω στα παιδιά μου πως ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις κάτι που σου αρέσει, όσο και αν έχεις μεγαλώσει».

«Η τύχη χαμογελάει μόνο στα πνεύματα που είναι καλά προετοιμασμένα» λέει ένα απόφθεγμα*. «Αγόρασα για τον βαφτισιμιό μου, που είναι μουσικός, έναν μπαγλαμά πηγαίνοντας το καλοκαίρι στη θάλασσα για μπάνιο (ήταν εκεί κοντά ο κατασκευαστής)» μας διηγείται η Χλόη, που διατηρεί ιατρείο μικρών ζώων στον Άλιμο. Έτσι, λίγο τυχαία λοιπόν, κάτω από την ομπρέλα και «για να μην αφήσουμε το όργανο στο αυτοκίνητο, βγήκε τσούκου-τσούκου, η πρώτη κλίμακα, η ΝΤΟ, η φυσική, η διατονική!». Το μικρό και βολικό αυτό οργανάκι, «το μανιτζέβελο, με μια μικρή εξέλιξη έγινε τζουράς** και πήγε ωδείο». Για τη Χλόη, η ενασχόληση με τη μουσική αποτελεί προνομιακό μέσο για την αποκατάσταση προσωπικών της ισορροπιών: «ο οργανισμός μου αποζητά την Τέχνη για να αντισταθμίσω την ωμότητα και σκληρότητα της κτηνιατρικής, όση χαρά και αν μου δίνει αυτή η δουλειά, ανάμικτη με λύπη». Τόσο ο Αλέξανδρος όσο και η Χλόη είναι μαθητές του Δημήτρη Μικέλη, υπεύθυνου του Τμήματος λαϊκών και παραδοσιακών οργάνων στο Θουκυδίδειο Ωδείο με σημαντικές επίσης μουσικές σπουδές και σταδιοδρομία στο jazz piano (Berklee College of Music).

Σε σύγκριση με τα παιδιά, οι ενήλικες έχουν το μεγάλο προνόμιο να μπορούν να διαλέξουν με μεγαλύτερη επίγνωση το όργανο της αρεσκείας τους. Η Κατερίνα μένει στον Άλιμο και είναι ιδιωτική υπάλληλος με σπουδές στα διοικητικά και οικονομικά των επιχειρήσεων. Ξεκίνησε ως παιδί να μαθαίνει φλογέρα και αρμόνιο. Φέτος, ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο στο Θουκυδίδειο Ωδείο με τον καθηγητή Βασίλη Σκεπετάρη. «Η φλογέρα και το αρμόνιο δεν ήταν δική μου επιλογή. Από μικρό παιδί ήθελα να μάθω να παίζω Σαξόφωνο». Η πηγαία αγάπη της για το σαξόφωνο δεν κρύβεται: «ο ήχος του είναι απλά μαγικός. Δημιουργεί ατμόσφαιρα μοναδική με ένα άκουσμα που συναρπάζει».

Μουσική: μια ενασχόληση με πολλαπλά οφέλη

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι η μουσική παρέχει πολλά και σημαντικά οφέλη στον άνθρωπο, συμβάλλοντας στην προσωπική αλλά και συλλογική ολοκλήρωσή του. Ποια είναι όμως αυτά τα οφέλη; «Καταρχάς ηρεμία!» μας αποσαφηνίζει ο Αλέξανδρος. Η μουσική είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να «ξεφύγει το μυαλό από τις δυσκολίες και τα άγχη που περνάμε όλοι ειδικότερα τα τελευταία χρόνια». Η μουσική ωστόσο απολαμβάνεται εξίσου όμορφα όταν αποκτά οικογενειακή διάσταση: «Κατά δεύτερον, έχουμε μια κοινή δραστηριότητα με τα παιδιά μου, αφού γραφτήκαμε μαζί στο ωδείο και πάμε παρέα ως συμμαθητές. Αυτό μας δένει πολύ».

Η μουσική στο ωδείο, στο σπίτι και με την παρέα φέρνει κοντά ανθρώπους με αρμονικό τρόπο ανεξαρτήτως ηλικίας. Η Χλόη απέκτησε για παράδειγμα «μια καινούρια μουσική καλλιτεχνική οικογένεια»: «Νιώθω ωραία και πολύ λίγο αμήχανα ανάμεσα στους μικρούς συμμαθητές μου στο μάθημα θεωρίας. Χμ… συμβουλεύω και βοηθάω τη 14χρονη συμμαθήτρια μου στη θεωρία».

«Θέλω άρα μπορώ» (να βρω χρόνο)

Τι φαίνεται ωστόσο «εύκολο» και τι «δύσκολο» στους σπουδαστές του ωδείου; Η εύρεση χρόνου για εξάσκηση αποτελεί το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι και ανυπέρβλητο. Για την Κατερίνα, «η αγάπη, η θέληση και το πείσμα εξισορροπούν τις δυσκολίες για την επίτευξη του στόχου». Για τον Αλέξανδρο, το ζήτημα του χρόνου μπορεί να λυθεί «με λίγο πρόγραμμα: δυο-τρεις ώρες την εβδομάδα φτάνουν». Στην αρχή, «νόμιζα πως θα δυσκολευτώ να μάθω έγχορδο όργανο αφού δεν είχα προηγούμενη εμπειρία, αλλά τελικά με λίγη εξάσκηση έμαθα τα πρώτα μουσικά κομμάτια». Όπως προσθέτει με χιουμοριστική διάθεση στη συζήτηση η Χλόη, «χρόνο πάντως βρίσκω. Ίσως δεν είμαι πολύ καλή νοικοκυρά – ο γιος μου με βλέπει όμως περισσότερο αφού μελετώ στο σπίτι»! Εξάλλου, είναι πολύ πιο όμορφο να αφιερώνεις χρόνο στη μουσική «αντί να παίζεις με το κινητό ή να βλέπεις τηλεόραση».

Μουσικοί στόχοι!

Οι περισσότεροι σπουδαστές θέλουν να μοιραστούν τη μουσική τους με αγαπημένα πρόσωπα. Μουσική, φίλοι, οικογένεια… «Θα ήθελα να καταφέρω να παίξω σε μια μπάντα φίλων» μας απαντά η Κατερίνα πριν μας εμπιστευτεί ότι θα ήθελε να παίξει και στο γάμο της κόρης της. Η μουσική αφήνει το μοναδικό της αποτύπωμα σε όλες τις σημαντικές στιγμές του ανθρώπου. Επιθυμία του Αλέξανδρου είναι να «μπορώ να ακολουθώ την παρέα στις μουσικές μας βραδιές και να περνάμε όμορφα» αλλά και κάποια στιγμή, «να πάμε σε κάποιο ρεμπετάδικο και να παίξω ένα κομμάτι με την ορχήστρα». Στους μουσικούς στόχους της Χλόης είναι «να παίζω με τον γαμπρό μου ντουέτο. Και με τον βαφτισιμιό μου!», αλλά και στις προσεχείς συναυλίες των σπουδαστών του ωδείου.

Συμβουλές σε ενήλικες που θέλουν αλλα διστάζουν…

«Α, εύκολα διστάζουν οι συνομήλικοί μου» μας επιβεβαιώνει η Χλόη. Δισταγμοί που ωστόσο δεν έχουν καμία βάση, αν αναλογιστεί κανείς τα οφέλη που αποκομίζει από τη μουσική όπως υπογραμμίζει η Κατερίνα, η οποία ενθαρρύνει τους φίλους της να δοκιμάσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία: «Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Σε βοηθά να έχεις καλύτερη κατανόηση του εαυτού σου. Κατανόηση για την Τέχνη και τον κόσμο και για τον τρόπο που σκέφτεσαι και εκφράζεις τον εαυτό σου». Ο Αλέξανδρος εκπέμπει ένα μήνυμα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης για όσους θέλουν αλλά διστάζουν: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος δισταγμού εφόσον υπάρχει θέληση. Δε σε πιέζει κανένας να ακολουθήσεις κάποιο αυστηρό πρόγραμμα. Προχωράς με τον δικό σου ρυθμό, μαθαίνοντας τα κομμάτια που εσύ επιλέγεις. Αφού κατάφερα εγώ ως εντελώς άσχετος με το μπουζούκι να μάθω να παίζω στα 42 μου, είμαι σίγουρος πως μπορεί να μάθει ο οποιοσδήποτε. Όρεξη να έχεις και όλα γίνονται».

—

* Λουί Παστέρ

** Τζουράς: παραδοσιακό έγχορδο μουσικό όργανο της σύγχρονης ελληνικής παράδοσης. Θεωρείται ο «μεσαίος αδερφός» ανάμεσα στο μπουζούκι και τον μπαγλαμά.